Pies towarzyszący

Pies towarzyszący, pies opiekun (ang. assistance dog, service dog) – pies specjalnie szkolony w celu pomocy osobom niepełnosprawnym:

• pies przewodnik (guide dog, seeing eye dog, fr. chien guide d'aveugle) – pies szkolony na przewodnika dlaniewidomego lub niedowidzącego.
• pies dla niesłyszącego (hearing dog, hearing ear dog) – pies szkolony w kierunku rozpoznawania odgłosów domowych i wskazywania ich niesłyszącemu lub niedosłyszącemu.

Specjalnie szkolony jest:

• pies opiekun, który reaguje w przypadku ataku choroby, lub innych przypadkach medycznych – włączy alarm, sprowadzi do chorego inną osobę, lub ostrzega o zbliżającym się ataku choroby (stwierdzono, że psy wyczuwają np. zbliżający się atak epilepsji).

Typowe zadania wykonywane przez psa towarzyszącego to wyszukiwanie i podawanie przedmiotów, naciskanie przycisków, pociąganie za klamki, sygnalizowanie stanów zagrożenia itp.

Zadania wykonywane przez psa dla niesłyszących polegają na reagowaniu i doprowadzaniu osoby do źródeł dźwięków takich jak dzwonek do drzwi, telefon, zegar do gotowania, sygnał wzywania pomocy, płacz dziecka, budzik, czy też dźwiękach alarmujących o niebezpieczeństwie, takich jak alarm dymowy, pożarowy lub obecności tlenku węgla.

Psy selekcjonowane do asystowania niepełnosprawnym muszą wykazywać chęć współpracy z człowiekiem, być zrównoważone, nieagresywne, pozbawione skłonności do dominacji, muszą również umieć przez dłuższą chwilę skupić uwagę na jednej rzeczy. Nie mogą być lękliwe i zbytnio indywidualne.

Szkolenie rozpoczyna się w wieku 10–12 miesięcy i trwa pół roku. Potem odbywa się szkolenie wraz z niepełnosprawnym, dla uwzględnienia jego indywidualnych potrzeb.